Ta twoja żaba jest całkiem przystojna.. ^^

Dlaczego ja go zaprosiłam?!!! Ale ja jestem beznadziejna -.- Może się nie zgodzi i będę miała problem z głowy ^^.
-Takiej dziewczynie nie można odmówić-Max się uśmiechnął. Czyli mój plan diabli wzięli.
-Można, można-mruknęłam i ruszyłam w stronę drzwi. Chłopak szedł za mną.
-Margo, wychodzę!-usłyszałam głos Niny.
-Okeej-weszłam z Maxem do kuchni.
-Ta twoja żaba jest całkiem przystojna-szepnęła mi do ucha.
-Mamo..
-Oj już idę-szeroko się uśmiechnęła i wyszła. Oby Max tego nie usłyszał.. Chociaż zauważyłam uśmiech na jego twarzy. To nie może wróżyć nic dobrego.
-Napijesz się czegoś? Kawa, herbata, coś mocniejszego?-zapytałam, zaglądając do lodówki.
-Masz piwo?
-Czteropak-uśmiechnęłam się.
-Przygotowana na każdą okazję-uniósł prawą brew, co spowodowało zmarszczenie czoła.  W tej chwili Łysol wyglądał dość zabawnie. Mimowolnie się uśmiechnęłam.
-Można tak powiedzieć-zgarnęłam z szafki jakieś paluszki i poszliśmy do salonu. Od razu przypomniała mi się nasza pierwsza rozmowa. To wtedy powiedziałam, że jestem adoptowana. Teraz to już pewnie wszyscy wiedzą. To pewne, że Max podzielił się tą informacją z resztą zespołu. Może właśnie dlatego Nathan jest dla mnie taki miły?
-..garet. Margo!-Max wyglądał na zdenerwowanego.
-Co? I nie mów do mnie Margo!
-Przepraszam, ale na nic innego nie reagowałaś-powiedział, patrząc w podłogę.
-Okej-wzięłam głęboki wdech. On natomiast pił.
-Wiesz..-przerwał chwilę ciszy-Przypomniałem sobie naszą rozmowę-uśmiechnął się pod nosem-I to, co wtedy powiedziałem było prawdą. Wszystko-patrzył mi w oczy. Zaczęłam przetwarzać plan naszego dialogu. Najpierw chciał lepiej się poznać, potem historia z jego dzieciństwa, moja adopcja i nie mogę przecież zapomnieć o jego kozoowcach i.. o.O
-Serio chciałem ci zaimponować-chyba się zaczerwienił-Nadal chcę-ooo, teraz to na pewno strzelił raka.
-Taa, bo ci uwierzę-usiadłam obok niego i trącnęłam go w ramię, żeby rozładować napięcie. To było dziwne. Max chce mi zaimponować.. UWAGA, NIEZRĘCZNIE.
-Mam nadzieję, że tak-opuszkami palców delikatnie gładził moją dłoń. Po całym ciele przeszedł mnie dreszcz-Lubię cię. Jesteś inna, wyjątkowa i traktujesz mnie jak normalnego człowieka-znowu spojrzał mi w oczy. Nie wiedziałam, co mam odpowiedzieć, więc tylko się uśmiechnęłam. Chłopak przykucnął przede mną-Wiem, że mnie nie lubisz i trzymasz dystans, ale chociaż spróbuj zmienić swoje nastawienie-jego silne dłonie  obejmowały moje palce.
-Max..-zaczęłam-To nie tak, że cię nie lubię.
-Więc jak?-nie dawał za wygraną.
-Ja.. Po prostu cię nie znam. Przecież nie będę się rzucać każdemu na szyję.
-Ja nie miałbym nic przeciwko-uśmiechnął się. Tylko westchnęłam. Dwudziestoparolatek zaczął bawić się kosmykiem moich włosów, po czym założył je za ucho. Wierzchem prawej dłoni pogładził mój policzek i delikatnie złapał za żuchwę. Widziałam jak szybko oblizuje swoje wargi. O nie, on chce mnie pocałować! o.O
-Max..-nasze usta się złączyły. Całował mnie delikatnie i czule. Jego wargi były ciepłe i takie.. smaczne? Gdy się odsunął, przygryzłam wargę. Byłam trochę zawiedziona, że trwało to tylko chwilę. Chłopak szczerzył się jak głupi do sera.
-Przepraszam-wyszeptał. Nie zdążyłam odpowiedzieć, bo ktoś pukał.
-Zaraz wracam-podeszłam do drzwi-Lola? Co ty tutaj robisz?-zdziwiłam się.
-Po pierwsze olałaś sobie szkołę. Po drugie nie odbierasz telefonu, a po trzecie martwię się o ciebie-weszła do salonu-Ale chyba niepotrzebnie-dodała i z powrotem wróciła na korytarz-Pogadamy innym razem.
-Nie. I tak zaraz miałem się zbierać. Do jutra-Max mnie przytulił i wyszedł, a ja razem ze znajomą ze szkoły zajęłyśmy miejsca na kanapie.
-Kto to był?-zapytała z ciekawości.
-Kolega-wzruszyłam ramionami.
-Nie wiedziałam, że masz takich znajomych.
-Takich, czyli jakich?
-No wiesz.. On jest starszy od ciebie i w ogóle-wzruszyła ramionami.
-Lola, o co ci chodzi?
-O nic. Będziesz jutro? Nauczyciele się o ciebie wypytują-szybko zmieniła temat.
-Postaram się być-teraz tylko muszę zadzwonić do Amandy i powiedzieć, że jutro mnie nie będzie.. Jakoś da się to zrobić ;).
-Super! A teraz muszę lecieć, matka czeka na mnie w aucie-skrzywiła się i wyszła. Pozbierałam rzeczy z salonu i zadzwoniłam. Wytłumaczyłam, że mam ważne zaliczenie i muszę być na zajęciach. Amanda powiedziała, że nie ma problemu i że jutro nakręcą video z chłopakami, więc z czystym sumieniem poszłam się myć. Gdy już leżałam w łóżku z myślą, że szybko zasnę, pocałunek Maxa nie dawał mi spokoju. Nie wiem czemu, ale czułam się z tym dziwnie. Max George nie mógł mnie pocałować! Może to tylko sen.. Oby to był tylko sen..
____________________________________
Pisiaku ^^ masz ten rozdział ;***