Zaproś tą śliczną brunetkę..

-Nie mam o czym z tobą rozmawiać-uśmiechnęłam się sztucznie.
-Ja jednak uważam, że mamy.
-Powiem inaczej.. Nie chcę z tobą rozmawiać.
-Ok, to chociaż posłuchaj, co ja mam do powiedzenia-Max nie dawał za wygraną-Nie wiem, co się stało, że twój stosunek do mnie obrócił się o 180 stopni. Wiesz.. Martwiłem się o ciebie, gdy wczoraj nie przyszłaś. Dopiero jak Amanda oznajmiła, że masz wolne, kamień spadł mi z serca. Ale i tak dziwnie się czułem, gdy ciebie obok nie było. Nawet nie wiesz jak się cieszyłem na myśl o spotkaniu z tobą i..
-Daruj sobie-przerwałam mu.
-Posłuchaj, jeśli chodzi o pocałunek.. to naprawdę przepraszam. Po prostu nie mogłem się powstrzymać. Jesteś, jesteś taka..
-No jaka? Zamiast mnie okłamywać, powiedz mi w twarz, że chodziło o chłopaków, o wasz zakład.
-Co? Nie!-dwudziestoparolatek się wściekł-Jak mogłaś o tym pomyśleć?
-Bo jakoś nie wierzę, że nagle zainteresowałeś się kimś takim nudnym jak ja.
-Masz bardzo niską samoocenę. To, że ty masz o sobie takie zdanie nie znaczy, że każdy inny też.
-Skończ!-straciłam cierpliwość.
-Jeszcze tylko jedna sprawa. Zostań-powiedział błagalnym głosem. I co ja miałam teraz zrobić? Jak zostanę będę skazana na Maxa, ale jak odejdę cały teledysk diabli wzięli.
-Nie.
-Proszę.
-Nie!
-Błagam!
-Ech..-westchnęłam-Dobra-mruknęłam-Ale robię to tylko i wyłącznie dla reszty zespołu. Nigdy, ale to NIGDY nie zrobiłabym czegoś takiego dla ciebie!-wstałam.
-Wiem-miał łzy w oczach. Nie chciałam go zranić. Teraz i tak jest za późno.
-Hej-podeszła do nas Kelsey(?) Chodzi o dziewczynę Toma.
-Cześć-starałam się być miła.
-Widzieliście może Toma?-zapytała, rozglądając się.
-Jest tam-wskazałam ręką drzwi-A z resztą, zaprowadzę cię-posłałam ostatnie spojrzenie łysolowi i poszłam z blondynką do gabinetu Amandy.
-Z Maxem wszystko w porządku?-zapytała zatroskana dziewczyna.
-Chyba tak, a dlaczego pytasz?
-Boo.. Jest jakiś przygaszony. Zazwyczaj tryska energią, a dzisiaj..-tylko pokręciła głową.
-Kelsey!-Tom rzucił się na dziewczynę i namiętnie ją pocałował.
-Magi?-Nathan spojrzał na mnie tym swoim wzrokiem leniwca. Tylko pokiwałam głową. Chłopak podszedł i mnie przytulił-Wiedziałem-szepnął do mojego ucha. Zauważyłam, że Max wrócił. Humor mu się nie poprawił, ale to nie moja wina! Prawda?
-O, chyba tworzą nam się jakieś parki?-Agatha się uśmiechnęła. Szybkim ruchem odepchnęłam Nathana. Nie chcę psuć między nimi relacji.
-Wydaje ci się-machnęłam ręką.
-Weź, z przyjaciółką? To tak jakbym był z siostrą-dziewiętnastolatek się skrzywił.
-Fuuuuuu-obrzydził się loczek.
-Sorry, że przerwę wam tą ciekawą rozmowę, ale mam pytanie.. Kiedy kręcimy?-mulat pokazał białe zęby w czarującym uśmiechu.
-A co, nie wiesz o której umówić się z dziewczyną?-dociekał Tom.
-Może?
-Wiecie co, dzisiaj chyba sobie darujemy. Od jutra weźmiemy się ostro do roboty-zdecydowała Amanda.
-Świetnie!-Siva krzyknął z radości i zadzwonił do kogoś.
-To może jakaś wspólna pizza?-zaproponował Tom.
-Za kilka minut powinny przyjść dziewczyny-dodał Jay.
-Ja odpadam.
-Czemu?-zapytał mnie Nathan, gdy wychodziłam z pokoju.
-Max zaproś tą śliczną brunetkę-zignorowałam pytanie chłopaka i wyszłam.
-Co?!-usłyszałam za sobą głos łysola-Nie wiem o co ci chodzi-złapał mnie za nadgarstek.
-Puszczaj!
-Nie! Dopóki nie wyjaśnisz mi paru rzeczy!
-Nie krzycz na mnie!-wyrwałam rękę.
-Przepraszam!
-Cały czas to robisz!-darliśmy się na siebie-Nieważne. Spadam stąd. Miłej zabawy!-szybkim krokiem ruszyłam w stronę wyjścia.
-Nie tak szybko-stanął w drzwiach z łobuzerskim uśmiechem.
-Co znowu?-założyłam ręce na piersi.
-O jaką brunetkę ci chodzi?
-Ooo, nie wiesz?-zdziwiłam się-No tak. W końcu tyyyle ich było, że masz prawo nie pamiętać-krzywo się uśmiechnęłam.
-Serio nie wiem, co jest grane-wyglądał na zmieszanego.
-To ja cię oświecę. Widziałam cię wczoraj w parku, jak  całowałeś się z jakąś brunetką-oczywiście nie powiedziałam, że tylko w policzek-Nie wiem w co ty sobie ze mną pogrywasz, ale zachowałeś się nie fair. I względem mnie i swojej dziewczyny.
-Ale ja nie mam dziewczyny-powiedział cicho.
-Jeszcze lepiej, jeszcze lepiej!
-Zaraz, zaraz. Wczoraj?
-Tak, wczoraj.
-To była M..-coś tam mruczał pod nosem.
-Super-uśmiechnęłam się, udając, że usłyszałam, co przed chwilą powiedział-A teraz daj mi święty spokój-próbowałam go wyminąć.
-Ty nic nie rozumiesz. Michelle to moja ex-westchnął.
-Oo, utrzymujecie bardzo dobre kontakty-uniosłam prawą brew.
-Chciała oddać mi kluczę.
-Świetnie, a teraz się ode mnie odwal-jakimś cÓdem (bella specjalnie dla ciebie ;***) wyszłam na zewnątrz budynku.
-Zaczekaj!- odwróciłam się-Podobasz mi się-powiedział niepewnie. I co ja miałam zrobić? Tak, najlepiej by było gdybym powiedziała prawdę, ale jaka ona jest? Tego już nie wiem. Kurde, żeby nie wiedzieć, co czuje się do faceta? Tylko ja tak potrafię.
-Max-westchnęłam-Nawet gdybym chciała to nie możemy być ze sobą. Podpisałam kontrakt. Wyraźnie jest napisane, że z członkami zespołu utrzymuję stosunki czysto zawodowe. Przykro mi-patrzyłam w jego szare, przepełnione bólem oczy.
-Tak?-głos mu się łamał-I właśnie przez głupi kontrakr mamy być nieszczęśliwi?
-Takie życie Misiu-wzruszyłam ramionami.
-Pieprzę takie życie-łysol przyciągnął mnie do siebie. Znowu poczułam jego ciepłe wargi. Szybkim ruchem go odepchnęłam.
-Przepraszam-szepnęłam i po prostu uciekłam. Nienawidzę siebie za to. Raniłam Maxa. To przeze mnie  cierpiał. I do tego go zostawiłam. Tak, przed budynkiem. Idąc zapłakana przez miasto wpadłam na kogoś.
-Przepraszam.
-Uważaj jak chodzić-mruknęła kobieta. Od razu ją poznałam..
______________________________
Nie wiem czemu to robię..
To chyba przez Izkę, która cały czas namawia mnie do didania (hehehe xd) rozdziału ;)
Dziękuję za komentarze pod ostatnim postem ;**
Także Anonimowi ^^ nie podoba się? trudno, jakoś to przeżyję :) człowieku, nie musisz tego czytać..
Czekam na szczere opinie pod rozdziałem i.. do następnego ;D