"Mężu zaakceptuj moją żonę".. ;)

Kurcze.. Wiecie co, teraz żałuję, że zgodziłam się na wzięcie udziału w tym gównie. Tylko się przez to stresuję i nie śpię po nocach. Może będę mogła się jeszcze z tego wymigać..
-Hej-z moich rozważań oderwał mnie entuzjastyczny głos Nathana.
-Cześć-mruknęłam. Serio, nie miałam ochoty z nikim gadać.
-Dzisiaj też jesteś nie w sosie?-uszczypnął mnie w policzek, za co od razu dostał po łapach.
-Jest wpół do dziewiątej. Po prostu się nie wyspałam-stwierdziłam siadając na tej samej kanapie co wczoraj-Nie to co ty-delikatnie wygięłam usta w uśmiechu.
-Mam do tego powody-zajął miejsce obok.
-Taak? A jakie? Czyżby partnerka z planu?-zapytałam z ciekawości.
-Niee.. Wolałbym pracować z tobą, ale Max miał to szczęście-westchnął.
-Tsa.. Taki zaszczyt go kopnął, że normalnie szok. A tak w ogóle to gdzie są chłopcy?
-Zaraz powinni tu być-odpowiedział, rozglądając się.
-To wy nie razem?-zdziwiłam się-Święta Piątka została rozdzielona? To straszne!-zażartowałam.
-Śmiej się, śmiej Magi, ale później będziesz tego żałować.
-Serio? Wątpię.
-Będę cię nawiedzać w snach i..-próbował znaleźć odpowiednie słowa.
-I będziesz tańczył?-oboje wybuchliśmy głośnym śmiechem.
-A ci cały czas się chichrają-Tom kręcił głową.
-Może mnie wtajemniczycie? Też chcę się pośmiać-Jay zrobił słodkie oczka.
-Chodzi o Nathana. To z niego.
-Ej-odparł urażony chłopak. Oczywiście dostałam w "nagrodę" kuksańca w bok.
-I wszystko jasne-Siva pokazał zęby w uśmiechu.
-Od tej pory nie rozmawiam z Margaret Bennet-wyrecytował oficjalnie Nathan i przesunął się na drugi koniec sofy.
-Mężu zaakceptuj moją żonę-loczek się uśmiechnął i usiadł między nami-Teraz powinieneś powiedzieć "jasne"-szepnął, gdy tamten się nie odzywał.
-Nie-chłopcy patrzyli na siebie tępym wzrokiem. Nikt nie włączył się do rozmowy.
-Nie?
-Nie-upierał się "tancerz" xd.
-To idź się wypchaj żelkami!
-A będę!-krzyknął w odpowiedzi. To przecież nie miało sensu..
-No i dobra!-po chwili obaj zaczęli się śmiać, a reszta się przyłączyła. W holu pojawiły się dziewczyny, a chłopcom zdążyły już opaść emocje.
-Cześć!-z daleka krzyknęła Katie i od razu podeszła do Nathana. Każdy mruknął jej coś w odpowiedzi. Po krótkiej rozmowie okazało się, że Vanessa pracuje z Tomem, Bonnie z Sivą, Monique z Jayem, a Nathan z Katie właśnie.
-Dzisiaj przymiarki-mulat się ucieszył.
-Świetnie-jego radość podzielała Monique.
-Fajnie, że jesteście-usłyszałam głos Amandy, stojącej za mną.
-Hej-przywitaliśmy ją. Uśmiechnęła się w odpowiedzi. Zauważyłam, że ktoś za nią stoi.
-To jest Agatha (na życzenie lightning-Agaty, która nie czyta tego opo..). Jest tutaj na stażu. Będzie wam pomagać w doborze ubrań. Zaprowadź ich do garderoby-zwróciła się do dziewczyny, która wygięła usta w niepewnym uśmiechu.
-Cześć-powiedziała cicho.
-Hej-podeszłam do niej. Wydawała się być bardzo nieśmiała-Margaret.
-Agatha-uścisnęłyśmy sobie dłonie. Była szczuplutką blondynką, niewiele starszą ode mnie.
-Pierwszy dzień?-zapytał Nathan.
-Pierwszy staż-zrobiła wielkie oczy.
-Będzie dobrze. Nath jestem-i zaczęło się przedstawianie. Według mnie to miła dziewczyna, której trzeba dodać odwagi.
Albo mnie się wydawało, albo ta dziewczyna wpadła w oko dziewiętnastolatkowi.
-Tu są wasze stroje-blondynka otworzyła drzwi i zapaliła światło-Znajdźcie swoje imiona na metkach. Później się ubierzcie. Trzeba sprawdzić, czy wszystko dobrze leży-poleciła, a my wzięliśmy się do roboty.
-Max, chciałam cię jeszcze raz przeprosić-powiedziałam. Na taką okazję czekałam pół dnia.
-Za co?-zapytał, szukając tego głupiego ciucha.
-Za wczoraj-mruknęłam. Nieczęsto przepraszam ludzi, a tym bardziej gwiazdy.
-Nie masz za co-wzruszył ramionami. Cały czas patrzył w przeciwnym kierunku.
-Max, do jasnej cholery, mógłbyś na mnie spojrzeć?!-wkurzyłam się. Jego wzrok zatrzymał się na moich ustach i powędrował ku oczom. Patrzył tak niewinnie-Przepraszam-powtórzyłam.
-Mówiłem, że nie masz za co-odparł łagodnie. To mnie jeszcze bardziej zdenerwowało.
-Świetnie-odwróciłam się na pięcie i poszłam do przebieralni. Ubrania były super, nawet pasowały, ale miały mały minus.. należały do tych mało wygodnych. Gdy wyszłam, Agatha zajmowała się Nathanem, który zachowywał się wyjątkowo dziwnie i sztywno. To nie był ten sam chłopak, co się przy mnie wygłupiał. Nie słyszałam o czym rozmawiali, bo mówili szeptem, ale dziewczyna co chwilę wydawała się rumienić.
-Mogliby być razem-stwierdził, za mną stojący łysol.
-No nie wiem-zaplotłam ręce na piersi. Nathan i Agatha? Niee.. Chociaż może? Dziwnie się poczułam z tą myślą.
-Sorry-mruknął.
-Sorry?-powtórzyłam-A to za co?-patrzyłam na niego podejrzliwie.
-Olałem ciebie i..
-Przynajmniej się do tego przyznałeś-przerwałam mu.
-Kurde, nie chcę się kłócić, nie z tobą-uśmiechnął się nerwowo. Teraz wyglądał jak dzieciak z podwórka, który coś przeskrobał, a nie jak mężczyzna, robiący światową karierę.
-To tego nie róbmy-poklepałam go po ramieniu i podeszłam do Agathy, która była już wolna.
-O, ubrania leżą świetnie-uśmiechnęła się.
-Tak-odpowiedziałam tym samym-To mogę się przebrać?
-Jasne-odpowiedziała, a ja poszłam. Jak tylko się ogarnęłam, wyszłam z budynku w poszukiwaniu kawiarni, restauracji, czy jak to tam zwał. Tak bardzo chciało mi się tego czarnego, aromatycznego i dającego kopa napoju, że z powodu jego braku zaczęły mi się trząść ręce. Wcisnęłam je go kieszeni bluzy i przeszłam na drugą stronę ulicy. O, jest! Super!
-Dzień dobry-położyłam ręce na ladzie-Poproszę kawę-mówiłam szybko-Dużą, czarną-uprzedziłam pytanie kelnerki.
-Na głodzie?-usłyszałam męski głos.
-Nie!-odparłam odwracając się. Ku mojemu zdziwieniu był to..
__________________________________________________
Jessica Jess kocham cię za te komentarze ;***
rozwalasz system XD
i nie rzadko, bo ostatni rozdział był tydzień temu ;p
ale wybaczam te niedopaczenie XD
i dziękuję za te miłe słowa ;*
z resztą dziękuję wszystkim, jesteście kochani ;***